Odporność ogniowa konstrukcji

Wymagana odporność ogniowa konstrukcji jest zróżnicowana dla elementów konstrukcyjnych, zależnie od zadania jakie pełni element w budynku i w zależności od wielkości i funkcji całego budynku. Odporność ogniową określa się w minutach czasu, przez jaki element ogarnięty pożarem będzie wypełniać swoje funkcje, to znaczy stany graniczne nośności doraźnej i użytkowalności – ugięcia (norma [1] ).

Nośność ogniową określa się symbolem R (Resistance). Dla budynków klasy odporności ogniowej „E” nie stawia się wymagań ogniowych. Dla klas „A” do „D” maksymalne wymagania, to R240 (2 godziny), a minimalne R15 (15 minut), tak jak zestawiono w tab.1.

Tab.1. Wymagane klasy odporności ogniowej elementów budynku [2]

W ostatniej kolumnie tab. 1 rozporządzenie  [2] odnosi się do „przekrycia” dachu, a faktycznie powinno być „pokrycia”, przy czym zalicza się tutaj również blachy lub płyty dachowe, a w szczególności stalowa blachę trapezową, stanowiącą element dachów lekkich konstrukcji stalowych. Zwracamy  uwagę, że blacha pokrycia powinna mieć odporność ogniową R15 dla klasy „C” obiektu, co stanowi ważne spostrzeżenie w kontekście tego, że blachy dachowe są cienkie (0,75; 0,8 ; 1,0 ; 1,25) mm i taką odporność mogą osiągnąć tylko w pakiecie z innymi warstwami dachu.

Klasy odporności ogniowej budynku „A” do „E” określa się zgodnie z zasadami opisanymi w artykule Klasy odporności ogniowej budynków.

1. PN-EN 1990:2004, Eurokod: Podstawy projektowania konstrukcji
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Tekst jednolity Dz.U. 2019 poz. 1065 z późn zmianami [ https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20190001065/O/D20191065.pdf ]