Wymagana odporność ogniowa konstrukcji jest zróżnicowana dla elementów konstrukcyjnych, zależnie od zadania jakie pełni element w budynku i w zależności od wielkości i funkcji całego budynku. Odporność ogniową określa się w minutach czasu, przez jaki element ogarnięty pożarem będzie wypełniać swoje funkcje, to znaczy stany graniczne nośności doraźnej i użytkowalności – ugięcia (norma (PN-EN 1990, 2004) ).
Nośność ogniową określa się symbolem R (Resistance). Dla budynków klasy odporności ogniowej „E” nie stawia się wymagań ogniowych. Dla klas „A” do „D” maksymalne wymagania, to R240 (2 godziny), a minimalne R15 (15 minut), tak jak zestawiono w tab.1.
Tab.1. Wymagane klasy odporności ogniowej elementów budynku (O warunkach technicznych, 2012)
W ostatniej kolumnie tab. 1 rozporządzenie (O warunkach technicznych, 2012) odnosi się do „przekrycia” dachu, a faktycznie powinno być „pokrycia”, przy czym zalicza się tutaj również blachy lub płyty dachowe, a w szczególności stalowa blachę trapezową, stanowiącą element dachów lekkich konstrukcji stalowych. Zwracamy uwagę, że blacha pokrycia powinna mieć odporność ogniową R15 dla klasy „C” obiektu, co stanowi ważne spostrzeżenie w kontekście tego, że blachy dachowe są cienkie (0,75; 0,8 ; 1,0 ; 1,25) mm i taką odporność mogą osiągnąć tylko w pakiecie z innymi warstwami dachu.
Klasy odporności ogniowej budynku „A” do „E” określa się zgodnie z zasadami opisanymi w artykule Klasy odporności ogniowej budynków.
