Stale zwyczajowo nazywane nierdzewnymi są faktycznie stalami trudnordzewiejącymi, odpornymi na korozję atmosferyczną, a w przypadku stali kwasoodpornych również na korozyjne działanie kwasów, w tym kwasu siarkowego, fosforowego, octowego, mrówkowego itd. Są to stale wysokostopowe, nazywane również stalami szlachetnymi.
Głównymi dodatkami stopowymi w tych stalach są: chrom (najczęściej ok 18%), nikiel (8-9%), tytan (najczęściej 5-krotna zawartość węgla), niob (najczęściej 10-krotna zawartość węgla), molibden. Węgiel najczęściej jest zredukowany do zawartości 0,1-0,2%
Ze stali szlachetnych produkuje się rury walcowane na gorąco , blachy zimno i gorącowalcowane , pręty walcowane i kute.
Popularnie stal nierdzewną chromowo- niklową oznacza się 18/8 lub 18/9, gdzie liczby oznaczają procentowy wkład tych składników w stali, czyli w stopie żelaza z węglem.
Struktura stali kwasoodpornej odpowiada austenitowi, czyli specyficznemu roztworowi węgla w żelazie, zyskiwanemu podczas przemian fazowych stali i utrzymywanych dzięki obecności dodatków stopowych, a głównie niklu. W niniejszym artykule nie zajmujemy się technologią stali, w tym jej przemianami fazowymi podczas wytopu oraz obróbce cieplnej.
