Projektowanie zrównoważone w architekturze w istocie jest elementem wizji integralnej przedstawionej w pracy [zotpressInText item="I2KKTQUR"]. Z teorii integalnej Wibera wynika naczelna zasada, że dla osiągnięcia dojrzałego poziomu projektowania i architektury zrównoważonej należy wędrować poprzez poziomy poprzedzajace: od myślenia klasycznego - dorażnego poprzez nowoczesne, ale współczense do przyszłosćiowego - zrównoważonego, w kórym należy brać pod uwagę okolicznosci 3 x eko (ekonomia+ekospoleczeństwo+ekologia). Nie da sie przeskoczyć przez etapy pośrednie. Dojrzałosć osiąga się w czasie. Przymiotnik integralna jest w tym znaczaniu najbliższe określeniu "kompletny" lub "totalny" i jest pełnym i zrównoważonym opisem natury oraz architektury. Umożliwia szerokie, kompletne spojrzenie na projektowanie i architekturę po to, aby uwzględnić jej wszystkie istotne aspekty. Tworzony jest zrównoważony opis, w którym niczego nie pomija się i żadnego aspektu nie faworyzuje. Pokazane na rys.1 elementarne kwadranty teorii integralnej w przypadku projektowania zrównoważonego mają następujące znaczenie: