chodor-projekt.net
Standard rysunku warsztatowego konstrukcji żelbetowej
Leszek Chodor, 22 marca 2016 W ciągu ostatnich 24 godzin z artykułu korzystało Czytelników Standard rysunku warsztatowego konstrukcji żelbetowej, wynika z zasad przedstawionych w normie „Uproszczony sposób przedstawiania zbrojenia betonu” , a znamiennych tym, że do opisu prętów zbrojeniowych stosowane są kody kształtu, a ich rozmieszczenie w elemencie opisane jest w specyficznym systemie wymiarowania, eliminującym klasyczne „drabinki” wymiarowe. Standard jest powszechnie uznany przez Inżynierów europejskich i stosowany na wszystkich etapach przygotowania dokumentacji inwestycji – nie tylko do rysunków warsztatowych (roboczych) przygotowywanych przez Wykonawcę, ale również na rysunkach właściwego projektu, przygotowywanego przez Projektanta, czyli ,koncepcji, projektu budowlanego i wykonawczego (obecnie technicznego). Spis treści ukryj 1 Zakres standardu 2 Wymagania generalne 2.1 Ogólne zasady rysunkowe 2.2 Ogólne zasady wymiany plików cyfrowych 3 Wymagania dotyczące przedstawienia zbrojenia 3.1 Wymagania ogólne 3.2 Przedstawienie rozmieszczenie prętów zbrojenia zwykłego 3.3 System kodowania kształtów prętów 3.4 Normowe kody kształtów prętów 3.5 Wykaz zbrojenia 4 Przykład rysunku Zakres standardu Celem standardu jest ustalenie jednolitych międzybranżowych (pomiędzy Wykonawcą a Projektantem) podstaw organizacji procesu projektowego, ze szczególnym uwzględnieniem wprowadzania standardu rysunkowego dla rysunków warsztatowych (roboczych) konstrukcji żelbetowych, a także dostosowania zasad do obiegu dokumentacji w formie elektronicznej. Rysunki warsztatowe nazywane są również rysunkami roboczymi, produkcyjnymi lub technologicznymi, w zależności od miejsca wykonywania czynności, które są na nim przedstawione oraz od celu jakim mają służyć. Wszystkie takie rysunki w niniejszym standardzie mają ujednoliconą nazwę „rysunki warsztatowe”. Należy dokonać wyraźnego rozróżnienia pomiędzy rysunkami warsztatowymi, które opracowuje Wykonawca i projektem wykonawczym, które opracowuje Projektanta. Rozróżnienie rysunków warsztatowych (roboczych) i projektu wykonawczego jest przedmiotem artykułu Projekt Wykonawczy, a Rysunki Warsztatowe. Standard rysunku warsztatowego konstrukcji stalowej opisano w odrębnym artykule. Rysunek wykonawczy konstrukcji żelbetowej jest istotnie różny od rysunku warsztatowego (roboczego) i jest przedstawiony w artykule Standard rysunku wykonawczego konstrukcji żelbetowej. Rysunki warsztatowe (robocze) konstrukcji żelbetowej są częścią dokumentacji, którą opracowuje Wykonawca na podstawie Projektu Podstawowego (budowlanego) i Wykonawczego, standardowo dostarczanych przez Inwestora lub Jego pełnomocników. Wykonawca opracowuje rysunki warsztatowe dla wszystkich elementów wykonywanych indywidualnie na podstawie dołączonej do kontraktu dokumentacji wykonawczej. Rysunki warsztatowe konstrukcji żelbetowej sporządza się zgodnie z i normami związanymi. Rysunki warsztatowe opracowane przez Wykonawcę akceptuje Projektant przed skierowaniem do produkcji. Akceptacja dotyczy wyłącznie zgodności przyjętych rozwiązań z założeniami projektu budowlanego i wykonawczego. Ponieważ rysunki warsztatowe będą zawierały rozwiązania szczegółowe, wpływające na wytrzymałość i trwałość konstrukcji, a które nie podlegają w tym zakresie sprawdzeniu przez Projektanta, więc oczekuje się by były podpisane przez osobę uprawnioną do samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w zakresie projektowania konstrukcji żelbetowych oraz konstrukcji stalowych, jeśli takie będą występowały w konstrukcji. Rysunki warsztatowe konstrukcji żelbetowych obejmują: a) rysunki szalunkowe, b) rysunki zbrojeniowe, c) wykazy stali zbrojeniowej i profilowej, d) niezbędne detale technologiczne i montażowe, w tym podział na strefy robocze, kolejność układania betonu, a także i detale przerw technologicznych (roboczych) d) karty technologiczne zagęszczania i pielęgnacji betonu. Zaleca się, by projekty połączeń technologicznych (połączeń miedzy prętami, zakotwień i innych detali) były wykonywane i weryfikowane przez opracowujących rysunki warsztatowe na podstawie norm Eurokod 2 nie zaś na podstawie norm wcześniejszych. Niniejszy standard określa szczegółowe zasady przedstawienia opisu zbrojenia konstrukcji żelbetowych na rysunkach warsztatowych, a także układ i zawartość wykazu zbrojenia. W szczególności podane są informacje o: sposobie wymiarowania, sposobie kodowania kształtów prętów, zalecanych kształtach prętów, oraz wykazie zbrojenia o kształtach kodowanych i kształtach niekodowanych. Jeśli to tylko możliwe, to zaleca się by rysunki warsztatowe były sporządzane z użyciem kształtów kodowanych prętów. Pozwala to na zautomatyzowanie procesu wytwarzania prętów i zmniejsza ryzyko pomyłek wykonawczych. Zalecaną współcześnie metodą uciąglenia prętów jest spawanie, zgrzewanie lub stosowanie łączników mechanicznych, a łączenie prętów na zakład należy trakować jako metodę jedynie dopuszczalną, a nie jako podstawową lub jedyną. Wymagania generalne Ogólne zasady rysunkowe Wymagania generalne, dotyczące zbrojenia na rysunkach warsztatowych są zbieżne z ogólnymi wymaganiami przedstawienia elementów konstrukcyjnych na rysunkach technicznych, a mianowicie: Elementy należy przestawić na tylu rzutach i przekrojach i w takiej podziałce, by jednoznacznie i czytelnie przedstawić element do wykonania. Najczęściej w rysunkach konstrukcji żelbetowych stosuje się podziałkę 1:20 oraz osobno sporządza rysunki szalunkowe oraz rysunki zbrojeniowe Na rysunkach należy przedstawić wymiary główne: funkcjonalne i szczegółowe zgodnie z zasadami normy międzynarodowej. Obowiązuje zasada, by informacje na rysunku lub na zestawie powiązanych rysunków, podawać tylko raz i tam, gdzie jest to najbardziej oczekiwane i czytelne. Dotyczy to w szczególności wymiarów. Rysunek powinien zawierać wszystkie wymiary potrzebne do wykonania elementu. Podstawową zasadą wymiarowania jest więc to, że na rysunku należy umieszczać dokładnie tyle wymiarów, ile jest wymagane. Umieszczenie zbyt dużej lub zbyt małej liczby wymiarów jest błędem. W szczególności ciągi wymiarowe nie powinny być „zamknięte”, a wymiar tego samego elementu nie może występować kilka razy. Zaleca się, by detale i uwagi wspólne dla kilku rysunków elementów zostały zgrupowane na jednym rysunku „Detale i uwagi wspólne„, a nie były powtarzane na każdym z rysunków pakietu. Na rysunkach konstrukcji żelbetowych domniemaną jednostką miary jest milimetr. Wykaz stali zbrojeniowej sporządzamy na arkuszach formatu A4 i nie umieszczamy go bezpośrednio na rysunku. Taki system organizacji dokumentacji ma za zadanie dostosować go do systemu przemysłowego, w którym: – do zamówienia stali zbrojeniowej wystarcza tylko wykaz, bez potrzeby dołączania całego rysunku, – do sprefabrykowania figur i siatek zbrojeniowych wystarcza tylko wykaz, bez potrzeby dołączania całego rysunku, – rysunek jest wykorzystywany dopiero na budowie do ułożenia figur i siatek zbrojeniowych dostarczonych ze zbrojarni lub ułożenia prętów z kręgów, wykonania połączeń prętów, a także zachowania wymaganego otulenia zbrojenia i innych parametrów wymaganych w projekcie. Na rysunkach należy umieszczać odsyłacze do rysunków akcesoriów. Powyższe wymagania nie dotyczą rysunków prefabrykatów wytwarzanych na budowie lub w zakładzie prefabrykatów. W tym przypadku mogą obowiązywać specyficzne zasady, dostosowane do lokalnej kultury oraz języka maszyn i urządzeń automatycznie sterowanych, a rysunki często nie wymagają formy papierowej- do obrabiarki jest wysyłany bezpośrednio plik cyfrowy w formacie języka tej obrabiarki. Przyjmuje się zasadę, że wymiary nie podane w sposób jawny na rysunku, a odczytane z podziałki nie są wiążące i autor rysunku nie bierze za nie odpowiedzialności. Wymiary odmierzane w pliku rysunkowym nie są wiarygodne i przed ich zastosowaniem należy uzyskać potwierdzenie autora rysunku. Ogólne zasady wymiany plików cyfrowych Przy wymianie roboczej plików z rysunkiem pomiędzy autorem rysunku (Wykonawcą) a […]
leszekchodor