Dąży się do tego, by dwukrzywiznowe powierzchnie przekryć i elewacji budynków były składane z prostych elementów prefabrykowanych: płaskich paneli lub szkła, albo z prostoliniowych prętów. Do tego celu najlepsze są powierzchnie prostokreślne, a wśród nich paraboloida hiperboliczna i hiperboloida obrotowa jednopowłokowa. Z ich płatów tworzone są złożone powierzchnie, np nowoczesne elewacje wieżowców, pokazane na rys.1, zadaszenia z hyparaw (hiperboloidy parabolicznej), pokazano na rys. 2 i wiele innych. Rys.2 Przekrycie z hypara Scotiabank Calgary [Wikipedia] Podstawowym zadaniem jest wydzielenie płata (prefabrykatu). Na rys. 3 pokazano sposób wydzielenia płata podstawowego z powierzchni siodłowej paraboloidy hiperbolicznej. Na rys. 4 i 5 pokazano kilka wariancji składania czterech płatów podstawowych, a na rys. 5 sklejania mniejszych płatów w zwielokrotniony prefabrykat. Na rys. 6 do 13 pokazano przykłady kształtowania przekryć złożonych z podstawowych płatów (płaskich). Rys.10 Przekrycie nad sześciokątnym rzutem, złożone z sześciu jednakowych płatów trójkątnych Czasami powierzchnie złożone buduje się z krzywoliniowych płatów podstawowych, wydzielanych np. w sposób pokazany na rys. 13 , 14 lub 15. Rysunki 3 do 15 zaczerpnięto z pracy [1].Literatura Przewłocki S., (1969), Kształtowanie geometryczne konstrukcji powłokowych, Arkady, Warszawa ________________________________