Konstrukcje stalowe są mało odporne na działanie wysokich temperatur. Szczególnie jest to niebezpieczne w czasie pożaru, gdy konstrukcja narażona jest na działanie bardzo wysokich temperatur, sięgających nawet do 1200°C ( 1473°K). Temperaturą krytyczną jest temperatura, w której stal traci połowę swojej wytrzymałości ( dla stali niskowęglowej oraz niskostopowej jest to temp. 540÷750 °K). Przeciętna stalowa konstrukcja uzyskuje tę temperaturę po 10 minutach, a w obecności gazów palnych i łatwo zapalnych płynów - w ciągu 1 s. W wyniku czego, właściwości wytrzymałościowe stali ulegają znacznemu obniżeniu, a konstrukcja w krótkim czasie może ulec zawaleniu. Dlatego bardzo ciężko jest ocenić realne zagrożenie w czasie pożaru budynku o konstrukcji stalowej. Przeprowadzanie pełnej ewakuacji oraz akcji gaśniczej w większości przypadków jest utrudnione. Konieczne jest więc wykonanie odpowiedniej ochrony termicznej, wydłużającej odporność na działanie wyższych temperatur. W tym celu stosuje się czynną oraz bierną ochronę przeciwpożarową, która ma zabezpieczyć przed przedwczesnym występowaniem tzw. temperatury granicznej w stali, pod wypływem, której następuje zniszczenie elementu konstrukcyjnego. Aspekt projektowania, nośności i w konsekwencji ochrony konstrukcji stalowych w warunkach pożaru jest obecnie fundamentalnym zagadnieniem projektowania konstrukcji stalowych